RÓ¯ANIEC TO SKARB
W modlitwie ró¿añcowej Maryja modli siê za nas i z nami (J.Pawe³ II)


"Nie ma w ¿yciu problemu, którego by nie mo¿na rozwi±zaæ z pomoc±
ró¿añca."
S. £ucja z Fatimy




„...Patrzê na Was wszystkich, Bracia i Siostry wszelkiego stanu, na Was, rodziny chrze¶cijañskie, na Was, osoby chore i w podesz³ym wieku, na Was m³odzi:
we¼cie znów ufnie do r±k koronkê ró¿añca, odkrywaj±c j± na nowo w ¶wietle Pisma ¦wiêtego, w harmonii z liturgi±, w kontek¶cie codziennego ¿ycia.
Oby ten mój apel nie popad³ w zapomnienie nie wys³uchany!”
Jan Pawe³ II

 


Jan-Pawel II. 2002-10-07 (16:52:51)



Nasza pobo¿no¶æ maryjna wynika z g³êbokich prawd wiary, prawd historycznych, piêkna dzie³ Bo¿ych jak i wielkiej mi³o¶ci do Tej, która jest nasz± Matk± i Matk± ca³ego Ko¶cio³a.
Z potrzeby naszych serc, nieustannie pielgrzymujemy do szczególnych Sanktuariów jak Loreto -W³ochy, Montserat -Hiszpania, Czêstochowa i Licheñ - Polska, Guadelupe -Meksyk, Lourdes – Francja, Fatima - Portugalia, Medjugorje - Bo¶nia i Hercegowina jak i do wielu innych miejsc naznaczonych Jej szczególn± czci± i cudown± obecno¶ci±. Jest takich miejsc na ¶wiecie mnóstwo, jest ich te¿ niema³o w Polsce...
  Modlimy siê do Maryi i z Ni±, jako Matk± Bo¿± ,a modlitwa jest przecie¿ serdeczn± rozmow± z Osob±, któr± siê kocha. Nic w tym dziwnego, skoro przez Ni± Zbawiciel przyszed³ na ¶wiat i skoro od Matki Boga jest tylko krok do Matki Naszej, bowiem Syn Bo¿y da³ J± nam za Matkê... a wcze¶niej sta³ siê Synem Maryi "dla nas i dla naszego zbawienia". Macierzyñstwo Bo¿e to pierwszy ¶rodek, dziêki któremu Bóg realizuje swój zbawczy plan wobec ka¿dego z nas, a Jej Macierzyñstwo ustawia J± w wyj±tkowej relacji do Boga. Tytu³ Bo¿ej Rodzicielki jest podstawowym wezwaniem modlitewnym, gdy¿ odwo³uje siê do niezwyk³ej godno¶ci i w³adzy Maryi. Znamy teksty ju¿ z III w., które s± dowodem na modlitewne wzywanie Maryi pod tym tytu³em. Któ¿ z nas wierz±cych, nie modli siê t± staro¿ytn± modlitw± ? Któ¿ nie zna "Pod Twoj± obronê" ?
Podobnie Ró¿aniec, który jest mistycznym ogl±daniem tej tajemnicy. Bo¿e Macierzyñstwo rozpoczyna siê wraz ze Zwiastowaniem, owocuje nape³nieniem Duchem ¦wiêtym w Nawiedzeniu, staje siê Narodzeniem, a potem Dzieckiem ofiarowanym Bogu i wychowywanym w Nazarecie. Jest obecno¶ci± przy Cierpieniu, Mêce i ¦mierci Boskiego Syna, w której rozlewa siê ono na wszystkich czerpi±cych z drzewa ¿ycia. Jest udzia³em w Zmartwychwstaniu Syna i w Jego królewskim panowaniu w niebie. Ale Ró¿aniec otwiera nas na czê¶ciowe zaledwie poznanie tej prawdy. Podobnie jak ka¿da inna modlitwa uczy nas pokory, uznania, ¿e Bóg jest nieogarniony i niepoznawalny w swoim wielkim Majestacie, w swojej Tajemnicy, w swojej Mi³o¶ci.
Nie zapominajmy te¿ o wielkiej prawdzie historycznej, ¿e Matce Bo¿ej, w sposób niezwykle uroczysty, przez ¶lubowanie na Jasnej Górze, nadano tytu³ Królowej Polski, potwierdzony aktem prawnym -1 kwietnia 1656 r. przez Króla Jana Kazimierza w katedrze lwowskiej / odpisem w Rzymie /.
Kto nie jest w stanie ogarn±æ tej wielkiej pobo¿no¶ci do Maryi umys³em, niechaj ogarnia j± sercem. Kto nie potrafi jej zrozumieæ, niech j± kontempluje. Bo jak powiedzia³ kiedy¶ m³ody Wojty³a, nasza wêdrówka rozpoczyna siê od wielkiego wysi³ku, ale prêdzej czy pó¼niej osi±ga punkt, w którym dzia³a ju¿ tylko sam Bóg, a dzisiaj jako Papie¿, uosobienie i szczyt polskiego maryjnego ducha nosi w herbie has³o: TOTUS TUUS MARYJO

TOTUS TUUS, wyra¿aj±ce ca³kowite ofiarowanie siê Bogarodzicy. Jak widaæ, jak wielkie i piêkne jest nasze dziedzictwo. Nie zapominajmy o naszych korzeniach. Nie pozwólmy zmarnowaæ tego wspania³ego Daru dla nas jakim jest Ona, za który wci±¿ dziêkujemy ¶piewaj±c:

"Z dawna Polski Ty¶ Królow±. Maryjo !

Ty za nami przemów s³owo Maryjo!

Miej w opiece Naród ca³y, który ¿yje dla Twej chwa³y,

niech rozwija siê wspania³y, Maryjo! Amen"

 





 



RÓ¯ANIEC Z OJCEM ¦WIÊTYM...I dzisi±tka...ZWIASTOWANIE





grafika
OBJAWIENIA NAJ¦WIÊTSZEJ DZIEWICY MARYI W KIBEHO - TO JEST POS£ANIE DO CA£EGO ¦WIATA


Ludowa pobo¿no¶æ w Ko¶ciele katolickim zawsze i wszêdzie interesowa³a siê nadzwyczajnymi zjawiskami i wydarzeniami, które czêsto maj± zwi±zek z objawieniami zwanymi „prywatnymi”, dla odró¿nienia ich od pozytywnego i ostatecznego Objawienia danego przez Jezusa Chrystusa. Objawienia prywatne dotycz± szczególnie pobo¿no¶ci maryjnej i maj± swoje „orêdzia”, nawet je¶li wykraczaj± poza te ramy. Mo¿e siê zdarzyæ, ¿e pewne „objawienia” zostaj± uznane przez w³adzê ko¶cieln±. Tak jest na przyk³ad w przypadku objawieñ, które mia³y miejsce w Lourdes we Francji, w Fatimie w Portugalii czy w Banneaux w Belgii. Zosta³y one uznane, jednak nie nale¿± do depozytu wiary. ¯aden chrze¶cijanin nie musi wiêc w nie wierzyæ; jednak wymaga siê od niego, by wykaza³ siê szacunkiem wobec tych, którzy w nie wierz±.
Taka sytuacja dotyczy równie¿ objawieñ w Kibeho w Rwandzie, uznanych przez Ko¶ció³ 29 czerwca 2001 r. Maj±c to na uwadze, chcieliby¶my w niniejszym rozdziale, daj±c zarys zdarzeñ, ukazaæ drogê, która doprowadzi³a do uznania wspomnianych objawieñ, przedstawiæ elementy orêdzia z Kibeho, a w koñcu powiedzieæ o trzech uznanych przez Ko¶ció³ widz±cych; wszystko po to, by zachêciæ czytelnika do zebrania wiêkszej ilo¶ci informacji na ten temat.
wiêcej