„Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga, i Bogiem było Słowo. (...) Na świecie było [Słowo], a świat stał się przez Nie, lecz świat Go nie poznał. Przyszło do swojej własności, a swoi Go nie przyjęli. Wszystkim tym jednak, którzy Je przyjęli, dało moc, aby się stali dziećmi Bożymi" (J 1,1.10-12).

Ten, który dla nas i dla naszego zbawienia zstąpił z nieba, przyjął ciało z Maryi Dziewicy i stał się Człowiekiem dał nam, ludziom, niezwykłą moc, moc dziecięctwa Bożego. Jest to moc Bożego Narodzenia.

Bożonarodzeniowa szopka w sposób szczególny wpisała się w klimat corocznych Świąt Bożego Narodzenia. Stała się częścią kultury i sztuki wszystkich narodów świata. Zwyczaj ten sięga XIII wieku.
Ale przypomnijmy, skąd, wzięła się ta tradycja.
Otóż, wszystko zaczęło się w grudniową noc 1223 roku w Greccio we Włoszech, kiedy to na prośbę św. Franciszka z Asyżu przygotowano malowniczą grotę, w której zgromadzono zwierzęta. W takiej scenerii odprawiono Mszę św., co było szczególną nowością. Rozległy się radosne pieśni - była to pierwsza pasterka. Do dziś mieszkańcy pobliskich okolic udają się tam do ustawionej na polu szopy z żywym bydłem, by przypomnieć wydarzenia Franciszkowych misteriów.

Do dzisiaj najbardziej znane szopki urządzane są na ulicach Włoch. Najsłynniejsza, z figurami wielkości człowieka, jest w Neapolu. W Rzymie zaś - przy Schodach Hiszpańskich i na Placu św. Piotra.
Do Polski szopki przywędrowały w XIII wieku. Początkowo Franciszkanie, w okresie Świąt Bożego Narodzenia ustawiali figurki Świętej Rodziny, Trzech Króli, Heroda i pasterzy. Później zaczęły się pojawiać inne postaci.
Nie ma takiego kościoła w Polsce, gdzie na Boże Narodzenie nie byłoby żłóbka.

Żłóbek w Kościele OO Franciszkanów w Poznaniu przy Pl. Bernardyńskim


Ĺťywa szopka w Krakowie

Żywa szopka na Franciszkańskiej 4czytaj